Δε με γνωρίζετε, γιατί μένω στην Ολλανδία. ‘Ολα αυτά τα χρόνια μου έσπαγε η καρδιά όταν διάβαζα ή άκουγα ο,τιδήποτε για την Ελλάδα, γιατί δεν μπορούσα να ήμουν εκεί και ήμουν τόσο μακριά. Δεν είχα βρει τους γονείς και τους άλλους συγγενείς μου, αφού με απήγαγαν εδώ σαν παιδί και δεν είχα πλέον αναμνήσεις. Από σήμερα όμως το πήρα καλά-καλά απόφαση: είμαι Ελληνίδα, ανήκω στην πατρίδα μου και σ’όποιον αρέσει. Αυτά!
Ο άνθρωπος Νατάσσα Βασιλείου
Σίγουρα θα κάνω λάθη στα ελληνικά, γιατί όσο κι αν προσπάθησα να τα μάθω και όσο κι αν κατάφερα τουλάχιστον να σπουδάσω στη Θεσσαλονίκη, το λεξιλόγιό μου χάνει αρκετά λαδάκια κι είναι τρύπιο σαν τις μπάλες του μικρότερού μου γιου όταν ήταν μικρός. ‘Εμαθα τα πρώτα ελληνικά μου στα 18 μου, ‘οταν η Ολλανδική “Προστασία” του Παιδιού μου είπε ψέματα ότι ήμουν μισή Ελληνίδα και μισή Ολλανδέζα και μού’φεραν και μια Ολλανδέζα που τάχα ήταν η “μητέρα” μου. Με πλαστό πιστοποιητικό γεννήσεως κι όλα τα σχετικά.
Κάποια στιγμή είχα βαρεθεί να ψάχνω την κάθε – μα την κάάάάθε – καινούργια λέξη που ανακάλυπτα στη γλώσσα μας στο λεξικό και άρχισε το μπέρδεμα. Χρησιμοποιούσα άλλα αντ’άλλων και μια φορά προσέβαλα κατά λάθος μια τραγουδίστρια λέγοντας ότι “γκαρίζει”, μην ξέροντας ακριβώς τί σημαίνει γκαρίζω. Νόμιζα ότι σημαίνει ότι τραγουδούσε πολύ (καλά) λαϊκά.
Ουψ.
Εν τω μεταξύ, μετά από σχεδόν πενήντα-εφτά τελειωμένων χρόνων, ανακάλυψα την αλήθεια για το προσωπάκι μου. Είμαι ολόκληρη Ελληνίδα και όχι μόνον ετούτο, αλλά είμαι και Μικρασιάτισσα – από την Αθήνα πλέον. Το έχω αισθανθεί πάντα, αυτό το ανατολίτικο, αλλά το ψέμα με έστρωνε πάλι: ήμουν μισή Ολλανδέζα, αν το ήθελα ειδεμή. Τα ελληνικά τα άφησα στη μέση, γύρισα πίσω στην Ολλανδία απογοητευμένη και να με πάλι τώρα που ξύπνησα μετά από μακροχρόνιο κακό όνειρο. Δε θα σας πλήξω με όσα υποφέραμε εδώ, τα δυο μου αγόρια κι εγώ. Ούτε καν κατάφερα να τους μάθω ελληνικά, τόσο έντονη που ήταν η πάλη για να τα επιβιώσουμε έτσι κι αλλιώς.
Untold Times is Anastasía Vassiliou’s totally independent and thus crowdfunded news website. It can only stay on air with your likes, sharing actions, reactions, subscription for the newsletter and not to forget donations. A thousand times thanks for the donations that come in! But more is absolutely necessary. You can do a one-time or a monthly donation on one of the three options underneath:
Via Whydonate:
Όταν ήταν ακόμα μικρά, αρρώστησα με μυελώδη σκλήρυνση (το λεξικό λεει “σκλήρυνση κατά πλάκας, δεν πιστεύω να είναι σωστό αυτό;) και την αρρώστεια του Κρον. Έκανα κουράγιο όμως και δεν κατάλαβαν ποτέ πόσο άρρωστη ήμουνα. Και κατάφερα να γιατρέψω τις ασθένειες σαν πρώτη ποτέ στην ιστορία. Κανένας δε σκέφτηκε όμως ότι θα ήταν καλό να βρουν πώς το έκανα για να σωθούν κι άλλοι οι οποίοι πάσχουν από τάχα αγιάτρευτες ασθένειες. Αντίθετα: με έκαναν ρεζίλι εθνικώς οι Ολλανδοί γιατροί (που οι ίδιοι δε δίνουν ποτέ τίποτα παρά παρακεταμώλη στους ασθενείς τους και ο κόσμος ολόκληρος το ξέρει), ξαφνικά αρνούμενοι ότι βέβαια είχα αυτή την αρρώστεια. Πώς, την είχα και την νίκησα! Κάθε μέρα υπάρχουν άνθρωποι που νικάνε κάτι κι εγώ νίκησα αυτό. Σιγά τί έγινε. Τα προβλήματα δεν υπάρχουν για να τα λύσουμε; Δεν είμαι Ολλανδέζα, ούτε στα όνειρά τους και ούτε μισή.
Σήμερα την ημέρα ξανάρχισα την εεεε … σταδιοδρομία μου ως δημοσιογράφος, γράφοντας αναλύσεις για τα νέα, για ό,τι συμβεί στον κόσμο και τέτοια. Τα γράφω οξεία και πιπεράτα για να μην κοιμηθούν οι αναγνώστες, αλλά ποτέ ακόμα για την Ελλάδα μας. Δεν τολμάω, που δεν ενημερώθηκα για τόσα χρονια και απλούστατα δε μου φτάνουν οι γνώσεις μου της ελληνικής γλώσσες για κάτι τέτοιο. Μόνο είχα φτιάξει ένα βίντεο στα ολλανδικά να εξηγήσω πώς αν κάποιος είναι τεμπέλης, όχι οι Έλληνες. Έτσι έλεγαν – και λένε συχνά ακόμα – οι Ολλανδοί για μας. Τους εξήγησα καλά-καλά ότι εμείς έχουμε από τρεις δουλειές ο καθένας και δουλεύουν κι οι μητέρες φουλτάϊμ για να επιβιώσουμε με τόσο χαμηλούς μισθούς που παίρνουμε και τους εξήγησα επίσης το ελληνοτουρκικό. Λίγο σέβας, έτσι;
Η δημοσιογράφος Νατάσσα Βασιλείου
Τέλος πάντων. Από δω και πέρα θα γράφω πότε-πότε για την πατρίδα μας, ή ό,τι καταλαβαίνω πια γι’αυτή. Θα κάνω μια σοβαρή προσπάθεια ν’ακολουθήσω τις εκλογές τώρα αυτό το μήνα. Αυτή τη στιγμή έχω την εντύπωση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την κυβέρνησή του τουλάχιστον κατάφερε να μας βγάλει από την πηγή της “τζανγκ” οικονομίας, ώστε κάποιες εταιρείες θα ξαναρχίσουν να επενδύουν στην Ελλάδα. Νομίζω ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αναστήσουμε από τη φοβερή κρίση η οποία κατά τη γνώμη μου δεν άρχισε το 2006, αλλά τη στιγμή που μπήκε η Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ. Μας αναγκάσανε οι Ευρωπαίοι να μπούμε σε γιγαντιαία χρέη για να αναπτυχτούμε, αλλά δεν είχαμε αρκετά εισοδήματα για να τα ξεπληρώσουμε με μόνο τουρισμό και κάτι ψύχουλα σε εξαγωγές ελαιών.
Οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες αρνήθηκαν και να αγοράσουν τα προϊόντα μας. Τόσο ωραία ρούχα και παπούτσια φτιάχναμε και ωχ θυμάστε αυτά τα τέρατα τα ψυγεία και πλυντήριά μας του Ιζόλα; Τρεις γενειές κρατούσανε! Δεν τα ήθελαν όμως οι Ευρωπαίοι. ‘Ενα παιδί μπορούσε να προβλέψει ότι θα μπούμε σε κάτι φρικτά χρέη με αυτόν τον τρόπο και ποτέ δεν κατάλαβα ότι η Ελλάδα παρ’όλα αυτά εισάχθηκε στην Ευρώπη. Από ό,τι φαίνεται φτάσαμε όμως στην άλλη άκρη του τούνελ και ήδη φαίνεται μια μικρή αχτίδα φως. Ελπίζω πάρα, μα πάρα πολύ να μπορέσουν και οι δικοί μας να ξεκινήσουν και να αναπτύξουν επιχειρήσεις για να πάρουμε εμπρός στο φουλ και να γίνει πρώτη στον κόσμο η Ελλάς! Yes.
