Weet je waar ik me enorm over kan verwonderen? Over hippe mensen! Medelijden heb ik met de manier waarop ze zich in alle bochten wringen om maar geaccepteerd te worden. Helemaal platgetraind en uitgehongerd, want als je een gram overgewicht hebt, ben je af. Dan mag je niet meer meedoen. Allemaal hebben ze de allerlaatste iPhone bij zich, want stel je voor dat iemand tegen ze zegt dat ze niet up-to-date zijn. Dan horen ze er niet meer bij. Helemaal over de kop druk op datingsite Tinder, want jah eigenlijk moest er ook nog een levenspartner komen. En kinderen, een eigen huis, een hond en een barbecue. En alles van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat moet op sociale media om gekeurd te worden. Als je daar veel interactie hebt, ben je immers gewild en dat is waar het allemaal om gaat. Aardig, intelligent en anderszins nuttig bevonden worden op de weegschaal van anderen.
Een partner op Tinder!
Als je erbij wilt horen, kan zoiets als het vinden van een partner beslist niet op een normale manier. Dat je elkaar gewoon tegenkomt bijvoorbeeld en elkaar eerst eens rustig leert kennen in plaats van op z’n Amerikaans stijf te gaan daten. Dan moet je verplicht uit eten hè, zo heb ik begrepen. Weet je wel hoe intiem dat is als je elkaar nog nooit in het echt gezien hebt? Op die manier heb je bovendien de grootste kans dat het fout gaat, omdat je niet weet waar de ander van houdt, niet weet wie er betalen moet – ook zoiets – en niet weet hoe je je dient te gedragen. Als ik Twitter lees, blijkt dat niemand het in ieder geval goed doet. Doet iemand dat toch, dan wijst hij of zij de ander weer gelijk af. Twee mensen die het beiden goed doen, schijnt niet te kunnen. Ontmoet je elkaar gewoon spontaan in het leven, dan hoef je jezelf niet in duizend bochten te wringen om leuk gevonden te worden. Maarrr … hippe mensen gaan er prat op dat ze héél véél dates afgaan. Dat ze allerlei potentiële partners afwijzen, omdat je niet gewoon tevreden moet zijn met de eerste de beste die langsfietst op Tinder en je geshopte foto niet gelijk wegdrukt. Ik ben er zelf nog nooit geweest, maar in het kader van het bijhouden van de moderne tijd heb ik me laten vertellen dat het zo werkt. Nee nee, de bewuste burger is kieskeurig en meldt álle dates eerst uitgebreid op Twitter voor ‘ie ze afwijst en klaagt dan – wederom op Twitter – over die Vreselijke Vrouwen of Mokerlompe Mannen van tegenwoordig. Ja ja, zo gaat dat. En degene met wie ze uit geweest zijn, leest dat dan ook. Lekkere klap voor je eigenwaarde!
Natassa News is een onafhankelijke mediawebsite, die volledig draait op donaties. Zonder uw bijdrage kan dit platform geen dag bestaan en ook niet zonder mensen die ingeschreven zijn voor het nieuws en die het nieuws delen op sociale media en via de e-mail. Natassa News vecht heel hard voor een betere wereld en heeft heeft een unieke frisse, positieve kijk op de wereld. Heel veel dank voor de donaties die binnenkomen. Heel veel dank voor de donaties die af en toe binnendruppelen. Help ons echter blijven bestaan en steun ons met een eenmalig of beter nog maandelijkse donatie. Anders hebt u straks alleen nog maar de NOS! Zo kunt u doneren:
Via WhyDonate:
Als je nou niet zo krampachtig modern hoefde te zijn en meer zelfverzekerd mocht zijn van jezelf, zou je op je eerste afspraak – als het dan toch online moet beginnen – gewoon de stad eens in kunnen gaan. Of ergens een bak koffie gaan halen in een rustig tentje en dan elkaar eens rustig leren kennen. Een wandeling maken, als je kunt lopen tenminste. Niet hup gelijk het bed in en vervolgens vertwijfeld weer uit elkaar gaan. En ook vooral niet op Twitter en Facebook melden wat je ervan vond! Dat leest diegene immers. Zo raak je alleen maar steeds meer getraumatiseerd en teleurgesteld, waardoor je hart steeds verder dicht gaat. Je gaat jezelf steeds verder opwerken om maar geliefd te worden. Als je je niet kunt openstellen voor de ander, vind je geen blijvende relatie toch? Moeilijk tenminste. Maar ja, ik ben een oud mens van over de fieftig en bovendien ben ik al voorzien. Ik kan alleen niet bij mijn man zijn, omdat er allerlei mensen tussen ons instaan. Als we die niet eerst állemaal uit de weg hebben, hebben die ons in een mum van tijd uit elkaar gekregen. Dat is weer op een andere manier hoogst irritant. Het is altijd wat. Maar als ik een partner zocht, zou ik dat nóóit op Tinder doen.
Twee keer per week sporten!
Dat sporten van de moderne mens, dat ontgaat me ook enigszins. Dat je het doet, vat ik! Toen ik nog gezond was, ging ik ook wel eens naar de sportschool en dat vond ik oergezellig. Maar ik hoor en lees hoe zoiets bij veel mensen gaat en dan volg ik het niet meer. Van die stellen die daar dan afspraken over maken: jij op maandag- en donderdagavond, ik op dinsdag- en vrijdagavond. Ik zou mijn leven niet zo vast willen hebben liggen! De hele dag werken, dan om beurten koken en op vaste avonden sporten, hobbyen, het huishouden doen of de tuin bijhouden. En ieder weekend naar Parijs, want anders verveel je je zo thuis. Okeej … alles gebouwd op twee onzekere mensen die steun bij elkaar zoeken, maar zichzelf niet willen laten kennen. Mijn leven zou het niet zijn, dat vertel ik nog! 😀
Niet alleen dat. Wat ik eveneens niet vat, dat is dat krampachtige van dat sporten móet. Niks moet! Ja nee, maar je mag geen overgewicht hebben, want dan ben je niet meer aantrekkelijk voor je partner of voor op Tinder en je ziet zelf wel hoe dikke mensen overal worden gepest. Het zou hun eigen schuld zijn en ze vreten maar raak en sporten niet … Nee, alle mensen met overgewicht hebben een ziekte. Iets wat niet goed werkt ergens in hun lijf en een seintje dat niet goed van en naar de hersenen wordt doorgegeven, zodat hun gewicht op peil blijft. Dat kán wel eens goedkomen door anders te eten, maar dat is in de meeste gevallen niet een heel ander dieet. Iemand heeft wellicht meer zuivel en koffie nodig om de darmen te legen, vanille om voldoende ijzer te hebben, ananas om een teveel aan natrium op te ruimen etcetera. Maar mensen worden niet dik door te veel te eten en overgewicht bestaat uit vocht, niet uit vet. Weinig bewegen kan ook voor overgewicht zorgen, maar als je niet goed kunt lopen, kún je niet bewegen! Toch zijn lang niet alle mensen die weinig bewegen, dik, dus ook die vergelijking gaat mank.
Zelf zou ik heel graag willen lopen en sporten, maar ik kan nauwelijks op mijn benen staan. Het enige dat ik nog voor elkaar krijg, is op mijn kruk voor de computer zitten en typen, een beetje eenvoudig eten maken en op bed liggen, in concentratie om alle energetische rotzooi uit me weg te krijgen en wéér trauma’s verwerken. Soms wil ik zó graag gewoon de deur uit, een eind lopen, rennen en springen, maar dat gaat niet. En zo zijn er zoveel mensen die niet zomaar alles kunnen wat een gezond iemand kan. Moet je die maar allemaal aan de kant gooien dan, als onbruikbaar afval, omdat ze ziek en dik zijn of niet kunnen werken? Omdat ze niet hot populair zijn op Instagram? Ja, ik heb ook flink overgewicht, maar dat had ik allang voordat ik ziek werd. Het komt door het seksuele misbruik uit mijn kindertijd, dat is wetenschappelijk onderzocht. Dus zomaar tegen iemand zeggen dat die verkeerd eet en lui is, omdat hij of zij overgewicht heeft, is ontzettend kwetsend. Mag iemand die onmogelijk op gewicht kan blijven, geen eigenwaarde hebben? Of iemand die op zijn of haar eigen manier leeft, ver van sociale media en gewoon op Planet Earth? Iemand die een huidziekte heeft?
Jezelf zo enorm opnaaien om maar slank te blijven, is zo mogelijk nog veel zieker! Bovendien: als je jezelf geen suiker, geen vet, geen vlees, vis, alcohol, brood en zuivel gunt en daarbij bovendien te weinig eet, dan wil je wel slank blijven, dat klopt. Maar dan brand je jezelf wel op en moet je niet raar opkijken als je op een veel te vroege dag opeens helemaal oud en grijs bent. Of chronisch ziek. Zo vaak heb ik het meegemaakt. Wist je eigenlijk wel dat je een veel zachter en liever karakter krijgt van suiker? Ja, je hebt het nodig! Gisteren zat ik een documentaire over Cuba te bekijken en die ging onder andere over suikerproductie. Ik ben de getallen vergeten, maar die produceren me wat tonnetjes suiker per jaar! Mensen die geen suiker eten, zijn altijd zo afgemeten. Is dat je wel eens opgevallen?
Helemaal hip en zo depressief als een deur!
En ben je werkelijk zo geweldig als je zo hip en modern leeft? Weet je hoeveel mensen ik op sociale media tegenkom, die alles volgens de moderne regeltjes doen – die weet ik inmiddels uit mijn hoofd! – maar straaldepressief zijn, onder de pillen zitten en zichzelf iedere avond in hun uppie laveloos zuipen? Mensen die totaal niet weten wat ze moeten eten en alles om erbij te mogen horen en dat vragen op Twitter met de hashtag #dtv, die voor ‘durf te vragen’ staat. Op zich geweldig dat die hashtag er is, want nu durven mensen elkaar in ieder geval iets te vragen, meestal met het zinnetje “ik vraag dit voor een vriend” erbij. Wel grappig hoor, maar je ziet eraan hoe onzeker iedereen is en dat is geen goede zaak! Of mensen die vragen hoe dat moet op zo’n date. Waarom doe je mee met dingen die niet bij je passen? Tinder is mega denigrerend! Alles gaat om uiterlijk en verder niets. Wil je echt als vee gekeurd worden door je toekomstige partner? Met een opgepimpte foto door de eerste keuring komen alsof het The Voice is, vervolgens niet weten hoe je dan moet videochatten, omdat hij of zij dan ziet hoe je er echt uitziet en afgewezen worden, omdat je niet perfect bent. Ik vind dat nogal wat, om eerlijk te wezen! Wat doet zoiets wel niet met je eigenwaarde??
Tegenwoordig moet je zo zijn om erbij te horen. De maatschappij is kei- en keihard, ik zie het zelfs al in Griekenland gebeuren. Het leven van erg veel mensen speelt zich voornamelijk af op sociale media en draait alleen maar om het scoren van zoveel mogelijk likes, positieve reacties en om het gelijk blokkeren van iedereen die het éven iets minder met hen eens is. Ik blokkeer mensen alleen als ze echt vervelend zijn en meestal zet ik hun berichten dan gewoon op stil. Ontvolgen of ontvrienden doe ik ook niet gauw. Dat vind ik wel vreedzaam, geloof ik.
Hoe het er bij ons aan toegaat!
Als ik straks eindelijk met mijn man samen kan zijn, wordt dat heel anders. Dat kan ik je nu al zeggen! Ten eerste hebben wij een relátie en doen we dus dingen samen. Niet op zo’n burgerlijke manier handje-in-handje of uit angst dat de ander sjans krijgt, maar omdat we dezelfde interesses hebben en dezelfde smaak. Dat is dus ook dezelfde smaak in het soms loslaten van elkaar. Koken vinden we allebei leuk, dus ik vermoed dat we eerder ruzie zullen krijgen over wie er mág koken dan over wie er nu weer mot. Het huishouden zijn we allebei al tientallen jaren gewend alleen te doen, dus we zullen wel blij zijn dat we dat samen kunnen doen. Ik vind het heel moeilijk om mijn man het huishouden te laten doen, want dat voel ik als mijn eer als vrouw. Maar Costas piept al steeds tegen me dat het toch niet erg is als hij ook wel eens wat doet. Nee, ik wen er wel aan dat ik me niet schuldig hoef te voelen, als hij de vloer heeft gedweild! Het betekent niet dat ik heb gefaald, maar dat hij een schat is. “Ik laat je gewoon zo hard werken dat je geen tijd meer hebt om schoon te maken”, grapt hij welzeker dagelijks een paar maal.
Dat is al heel anders dan wat je meestal ziet bij stellen, niet? Daar komt nog bij dat we, mediterraan zijnde, allebei gigantisch wars zijn van regeltjes en afspraken. Natuurlijk, voor de jongens dient goed gezorgd te worden, maar dat vinden we allebei geweldig. We zullen dan ook eerder ruzie krijgen over wie dat vandaag mág doen dan over wie thuis mot blijven of iets met ze mot ondernemen. Van sporten houwen we niet zo erg en hoe dat moet dat je dan toch beweging krijgt (als ik eindelijk genezen ben), dat weet ik nu nog niet. Misschien komt Costas wel opeens op een dag met een voetbal aanzetten: “Kom, we gaan voetballen, leuk!”. Of dat ik plotseling zin heb om te rennen en hij dan meekomt. Maar niet dat je iedere week precies twee keer verplicht in zo’n zweethok moet sporten, omdat het jouw dag is! Omdat iederéén het zo doet en je er dus alleen bij hoort als jij je partner ook als een soort collega ziet, waar je afspraken mee maakt. En dat je boos twittert dat ‘ie de kantjes helemaal niet heeft geknipt, terwijl het toch zijn dag was. Dat je dan hónderden likes krijgt en meelevende anderen. Brrr … Ook zo grappig: op Insta krijg je dus alleen hartjes (likes) als je een foto van jezelf post! Ongelofelijk is het. Maakt ook niet uit hoe verlopen je er uitziet. Nou, dan maar geen likes. Ha!
En dan vakantie hè? Dan weet je in januari al waar je in augustus precies drie weken naar toe moet! Nou, dan hoef ik geen vakantie meer. Sowieso heb ik daar niet zoveel mee, maar ik hou van spontaan besluiten dat we nú naar Parijs gaan. Omdat dat nú leuk is en niet omdat we maanden geleden al geboekt hebben en we nu dus verplicht moeten gaan. Misschien wil ik dan wel niet meer! Natuurlijk, er zijn mensen die het juist fijn vinden om alles te plannen, maar hoe vaak is dat niet uit onzekerheid? Of omdat ze niet weten wat ze met zichzelf aan moeten als alles niet al vastligt? Hoeveel mensen voelen zich dan onveilig en kunnen niet meer functioneren als ze vrij zijn? Gun jezelf maar de ruimte en leef zoals het jou past.
Doe geen dingen om erbij te horen, want altijd weer schaadt dat je. Als je jezelf helemaal in andermans leven moet zien in te passen, dan geeft die ander niet genoeg om je. Of dat nou je volgers op sociale media zijn, je familie, je partner, je vrienden of je collega’s. Een beetje persoonlijke ruimte heb je nodig om te kunnen ademen en eigenwaarde te hebben. Hip zijn is af en toe hartstikke cool, maar laat je niet in een web vangen om maar aardig gevonden te worden. Mensen mogen je graag als je jezelf bent, als je tegen hen ook aardig bent en als je eerlijk bent. En zo niet, nou dan niet! Er zijn 7 miljard mensen op de wereld; daar zit vast wel iemand tussen die je wél mag. In het Grieks hebben we deze uitdrukking: “Δε με θέλεις μία; Δε σε θέλω δέκα!”. Oftewel: “Wil jij mij één keer niet? Dan wil ik jou 10 keer niet!”. Hou maar een beetje van jezelf, dat is ook heel goed voor je gezondheid!
Muziek! Uit Algerije, want daar zijn de mensen ook zo lekker dwars. Je kent Enrico Macias misschien nog wel uit je jeugd van zijn mooie Franse liedjes met gitaar. Hij zingt L’oriental (de oosterse mens) samen met Khaled (met leesbril), die ik altijd de man met de zon op zijn gezicht noem. Men noemt me oosters omdat ik zo gevoelig ben. Kijk maar hoe ze lief met elkaar omgaan en hoe alles ontspannen eraan toegaat! Ik deel expres deze studioversie om je dit te laten zien.
