Vandaag neem ik je mee in de tijd terug om te zien waar die algehele lak aan feiten van tegenwoordig vandaan komt. Als voorbeeld om dingen te verduidelijken, gebruik ik onder andere Jeugdzorg. Deze spierbundel is namelijk een samenspel van door onze overheid van onze belastingopbrengst betaalde organisaties, die geacht worden het voor gezin met problemen in ons land op te nemen. Ze doen hun werk alleen niet, terwijl ze wel steeds meer overheidsgeld opmaken. Rare gedachte eigenlijk, dat de overheid alles oplost met een zak centen in plaats van met een gedegen oplossing. Hoe komt dat? Wel, heel veel mensen zijn blijven steken in de middeleeuwen wat hun denken betreft. Die moeten nog even een klein kwantumsprongetje maken naar de 21e eeuw, zal ik maar zeggen. Gaan we vandaag even doen.
Absolute onbenul op het gebied van feiten
Ik neem Jeugdzorg even als voorbeeld om aan te geven hóever we nog af zijn van een maatschappij die op logisch denken is gebaseerd. Datgene wat het meest ergerlijk en ook gevaarlijk is aan Jeugdzorg, maar ook aan de hele overheid en heel veel gewone mensen, dat is dat deze sector absoluut niets met feiten en waarheid heeft. Met een rapport dat van de leugens en valse aantijgingen aan elkaar hangt, kunnen ze ondertussen wel je kinderen voor altijd afpakken. Mijn pleegvader had altijd van die ouderwetse grapjes en kwam dan met het volgende vreselijke rijmpje aan: “Het is een feit … dat een koe meer schijt … dan een geit”. Heel snel erachteraan gooide hij dan deze: “Maar één ding is zeker: een koe schijt meer dan een apotheker!”. Ik kan er nog een derde aan toevoegen: “Jeugdzorg heeft schijt …. aan ieder feit”. Ik had op een gegeven moment een contactpersoon bij Veilig Thuis, die Feitsma heette van zijn achternaam, maar die ook niets begreep van waarheid. Ik zei tegen hem: “Je hebt het woord ‘feit’ in je naam en nog steeds snap je niet wat een feit is!”. Maar zelfs die uitroep maakte geen enkele indruk op de man, die doodleuk doorging met onzin over mij rondstrooien overal bij instanties die ik nodig had: de school van mijn zoon, onze huisarts, mijn buren in het dorp (!), een paar van mijn patiënten (!) uit mijn praktijk, onze gemeente, de rechtbank en wie niet eigenlijk? Hij was slecht in vergeten, wat in zijn geval een flinke tekortkoming was. Een gevaar ook, want door mijn kinderen van mij af te pakken, heeft hij hen in groot gevaar gebracht. Om te vinden wat de oorzaak is van het feitenvrije “denken” van wel 80% van onze maatschappij, moeten we terug de geschiedenis in.
| Premodernisme | Modernisme | Postmodernisme |
| begin christendom tot en met de middeleeuwen | Renaissance en Reformatie tot midden 20e eeuw | Midden 20e eeuw tot nu en verder |
| God is de baas | De man is de baas | De mens is meester over zijn of haar leven en regeert de wereld |
De middeleeuwen, God en het premodernisme
In de middeleeuwen kwam het christendom Europa binnenwandelen. In de orthodoxie – de oosterse kerk – waren er weinig problemen met feiten, want daar was niet zoveel honger naar macht binnen de kerk. In West-Europa kregen de mensen echter het katholicisme als verplichte godsdienst opgedrongen en dat behelsde nogal wat. Helemaal ver in Zuid-Italië zat een meneer die “paus” werd genoemd en die de baas was over alle christenen op de wereld, behalve de orthodoxen. De paus was het verlengstuk van God op aarde, zo werd gezegd en hij bepaalde wat er moest gebeuren. Ook wat keizers en koningen moesten doen, want die kroonde hij. Dat betekende dat hij boven hen stond. Wat dat betekende voor de waarheid? Wel, alles wat de paus zei, was waar! Simpel. Mensen mochten zelf niet nadenken en eigenlijk mochten hoge mensen uit de maatschappij dat ook niet echt. Als je de bijbel, waar alles wat de paus zei, vandaan kwam zogezeid, in twijfel trok, was je een heiden en werd je verbannen. Ook als je de keizer was.
Dit hield ook in dat mensen niet verantwoordelijk waren voor hun leven en voor de gevolgen van hun daden: even een Weesgegroetje en een aflaatje voor de St. Pieter in Rome kopen en vergeven was je. De eindverantwoordelijkheid voor alles wat er gedaan werd en gebeurde lag bij God, want de paus schoof zijn eigen verantwoordelijkheid uiteraard kundig af op Gods wil. Aan de andere kant hadden de mensen ook weinig te vertellen over hun leven, want er was een hiërarchie in de maatschappij. Je meerderen bepaalden je lot en je hoefde niet te proberen te protesteren, want dan kwam je al gauw voor de rest van je leven in zo’n vreselijk benauwde middeleeuwse halfondergrondse cel, waar je niet in kon staan en ook niet liggen. Of je werd publiekelijk opgehangen op het marktplein, nadat het volk je eerst een dagje had bekogeld met verrotte groente. Dus mensen keken wel drie keer uit om hun mening te uiten.
Het hele leven is altijd al een strijd geweest tussen dictatuur en vrijheid; tussen leugen en waarheid; tussen menselijkheid en beestachtig gedrag; tussen oorlog en vrede; tussen goed en kwaad. Daarbij is het feitenvrije denken het kwaad.
De Reformatie, de man en het modernisme
Ergens in de bijbel staat dat vrouwen hun man dienen te volgen en te dienen. Het zal wel bedoeld zijn in de zin van dat je als vrouw een beetje gezellig bent voor je man, maar in Europa kende men die ondergeschiktheid eigenlijk niet en hij werd door de machtige kerk opgevat als handig tooltje om vrouwen de mond te snoeren. Dan hoefden ze ‘alleen’ nog maar de mannen onder de duim te houden, wat je het beste doet door ze arm te houden en veel oorlogen te voeren. Waarvan akte! Maar vanaf 1500 ongeveer, de 16e eeuw, werd de man de baas in plaats van God. Een echte keus of je katholiek wilde blijven of protestant wilde worden had je niet, maar je kon verhuizen naar een gebied of land waar mensen protestant waren. Daarmee was de kerk de almacht over de wereld kwijt en werden de koningen en keizers de baas in het leven. Nadenken mocht je als burger toen iets meer en de bijbel lezen mocht je ook, maar alleen als het ging om literatuur of wetenschap. Over politiek of over hoe je je eigen leven wilde vormgeven, moest je nog altijd je mond houden. Misschien zie je nu hoever onze premier achterloopt, die gisteren nog zei dat je “je bek moet houden” tijdens voetbalwedstrijden, zodat je niet per ongeluk coronavirusjes verspreidt.
In deze tijd begon ook de Renaissance, waarin de mensen teruggingen naar de oudheid om op te zoeken hoe de kunst en cultuur nog maar functioneerden, maar ook hoe het recht eruit zou moeten zien met rechters en rechtbanken van de staat en hoe de staat er zelf uit zou moeten zien. Hoe de verdeling van de macht geregeld diende te worden en alles wat daarmee samenhangt. Daarmee begon het logische denken een heel klein beetje op te staan uit de dood sinds het oude Griekenland, maar pas in de 18e eeuw met zijn Verlichting begon men daadwerkelijk een klein beetje op feiten te vertrouwen. In de 20e eeuw kwam dat los, wat je zag in de oude film van detective Sherlock Holmes, die probeerde moorden op te lossen door logisch en wetenschappelijk te denken. Wetenschappelijk onderzoek was weer op gang gekomen na de middeleeuwen en werd vanaf de 18e en 19e eeuw steeds populairder. Feiten en universele waarheden gaven de mensen immers houvast in een onzekere wereld, waar je nog lang niet zoals nu de meester over je leven was. In de 20e eeuw begonnen de vrouwen zich te roeren. Het kwam doordat zij tijdens de Eerste Wereldoorlog de maatschappij draaiende hadden moeten houden, door de baan van hun man over te nemen. Ze zagen dat werken helemaal niet zó vreselijk vermoeiend was als hun mannen meestal zeiden en toen de oorlog voorbij was, wilden veel vrouwen hun werkplek niet meer afstaan. Na een tijdje mochten vrouwen stemmen en ze kregen steeds meer rechten. Hetzelfde gebeurde met mensen van alle kleuren, rassen en seksuele geaardheden, die gelijke rechten kregen.
Het postmodernisme en de botsing tussen rede en gevoel
De wetenschap is inmiddels zo erg op dreef gekomen, dat niemand meer overzicht heeft over wat er eigenlijk wel allemaal ontdekt is aan feiten over de wereld in en om ons heen. We hebben onszelf een klinische bouwstijl aangemeten en een klinische stijl van inrichten van woningen en kantoren, maar nog steeds denkt misschien wel 80% van de bevolking wereldwijd in intuïtie en levenservaring in plaats van in feiten. Het fenomeen wordt inmiddels Woke genoemd en er zijn ook verschillen met het premoderne denken. In de premoderne tijd kwam alle kennis immers direct of indirect van een hogere macht af, namelijk God en dan via de kerk naar de mens. In het postmoderne denken komt kennis uit eigen levenservaring als lid van een bepaalde sociale groep – mannen, Aziaten, 40-ers – of uit de eigen intuïtie. We zijn dus in 2000 jaar tijd een klein beetje opgeschoten van kennis van God richting kennis uit het eigen leven.
De meeste mensen vinden het inmiddels wel normaal om op feiten af te gaan, maar als puntje bij paaltje komt, kiezen ze toch weer voor gevoel. Dat wordt hogelijk gemanipuleerd door beelden op televisie en het internet, maar ook van politieke partijen die erg op gevoel inspelen en op reclameboodschappen in de trant van “kies voor je gevoel” en dat soort uitingen meer. Ook is er al weer zo’n 50 jaar lang een bijzonder rare trend gaande, die beweert dat waarheid niet objectief zou zijn. Dus dat u uw waarheid hebt en ik de mijne. Flauwekul van de bovenste plank, maar hele volksstammen geloven dat en houden zich daaraan vast alsof het hun leven betreft. In feite gaat het hier om een verkeerd begrip van het woord waarheid: vervang het door ‘beleving’ en zeg de zin hierboven opnieuw. U hebt uw beleving en ik de mijne. Nu klopt het verhaal wel, ziet u? Mensen die op gevoel leven, houden meestal niet van taal en vinden het belachelijk dat anderen het belangrijk vinden om jezelf duidelijk uit te drukken of – nog zoiets – om correct te spellen. Correct is immers ook weer een feit en deze mensen houden niet van feiten. Als taalkundige ben ik het daar uiteraard niet mee eens, want hoe wilt u communiceren als het niet via taal is? Met houding of gebaren kun je wel iets overbrengen aan elkaar, maar toch zeker geen nuances! Telepathisch communiceren is helaas maar voor een handjevol mensen weggelegd bovendien, dus het zal echt via taal moeten.
Er is nog een verschil tussen premodernisme en postmodernisme: in het premodernisme werd alles wat volgens de kerk van God afkwam, als waarheid beschouwd. Punt. Maar in deze postmoderne tijd heeft dus iedereen zijn of haar eigen beleving, foutief waarheid genoemd, en dat creëert een botsing met iedereen die anders denkt of voelt. Dit op zichzelf is eigenlijk geen probleem, want iedereen mag gewoon in zijn of haar eigen bubbel leven – geen probleem. Wat wél een probleem is, dat is dat deze mensen hun gevoel tot wetenschap hebben benoemd. Ze hebben een volledige poot in de wetenschap opgericht, begonnen in de sociologie en uitgebreid naar alle zogenaamde geesteswetenschappen zoals filosofie, antropologie, theologie, psychologie, pedagogiek en zelfs literatuur, taalwetenschap, politicologie en geschiedenis. Het is verboden het niet met deze club studies eens te zijn, want dan ben je iemand die anderen discrimineert: een racist, een fascist zelfs, een homofoob of een seksist. Je krijgt nergens een podium om je mening te uiten en om te proberen mensen te behoeden voor deze gevaarlijke feitenvrije ideologie. En dan heb je nog geluk, want als je met Jeugdzorg te maken hebt en je bent het niet met ze eens dat je kinderen beter af zouden zijn bij een pleeggezin of in de jeugdgevangenis omdat er geen pleeggezin voorhanden is en ook geen kindertehuis, tegenwoordig ‘instelling’ geheten, dan word je onmiddellijk voor gek verklaard. Geen test voor nodig uiteraard, want Jeugdzorg kan zonder daarvoor opgeleide professionelen in dienst in de glazen bol zien aan welke stoornis je volgens hen lijdt.
Het gevaar van het feitenvrije postmoderne denken
Nogmaals: 1000 jaar geleden kón je niet anders dan op je gevoel leven. Dacht je na, dan had je al gauw de kerk op je dak of anders wel de koning. Tegenwoordig is dat dan Jeugdzorg die je gezin uit elkaar tovert. Of Twitter of Facebook. Nu hebben we echter eindelijk voor elkaar dat we in een redelijk democratisch politiek systeem leven, waarin je niet alles, maar toch wel een heleboel mag zeggen en schrijven. Dat is uniek in de geschiedenis sinds de klassieke oudheid en daarvoor. In de dictatoriale tijden, waarin het christendom dat in zichzelf juist niet dictatoriaal is, werd misbruikt om mensen onder de duim te houden, was er maar één waarheid waarin je mocht geloven. Daar waar we nu als burgers behoorlijk wat vrijheden verworven hebben, zijn onze regeringen en overheidsinstellingen niet meegegroeid met de tijd. Zij leven nog in de tijd waarin zij konden bepalen wat waar was en wat niet. Probeert u maar eens een rechtszaak van de overheid te winnen! Of het nu de politie is, uw gemeente, Jeugdzorg, de belastingdienst of welke organisatie ook: zelfs als u de rechtszaak wint, gaat de tegenstander doodleuk door met u pesten en u oneerlijk behandelen.
Hoe komt dat nou? Wel, dat komt doordat het autocratische denken van 2000 jaar geleden nog altijd verankerd zit in veel mensen. Het is nog maar een paar decennia geleden dat mensen grotendeels werden verlost van hun verplichte schuldgevoel als westers christen en door daarmee te dreigen, krijg je nog bijzonder veel mensen op de kast. Niet meer door te zeggen dat ze mens zijn en dus schuldig, maar door ze volkomen onrechtvaardig verantwoordelijk te stellen voor ecologische rampen die meestal nog niet eens waar zijn ook. De opwarming van de aarde is echt flauwekul en alleen maar bedoeld om de bevolking bang te maken. Om ze mee te laten werken aan nóg hogere belastingen, om ze het huis in te dwingen omdat er een virusje rondwaart waar zeker niet meer mensen erg ziek van geworden zijn laat staat overleden zijn dan aan de jaarlijkse griep, of om ze stil te houden terwijl de regering alle verworven mensenrechten in rap tempo terugdraait. Het klimaat is in de war en dat is zo vaak gebeurd in de geschiedenis van de aarde! Dat is iets heel anders dan: we hebben de planeet vervuild en moeten nu boeten. Het is ook veel realistischer en positiever. Het inspireert mensen om duurzame oplossingen te vinden voor bijvoorbeeld plastic en voor echt betere manieren van energiewinning die de natuur niet of minder belasten.
Feitenvrije postmoderne ‘denkers’ zijn er ook heel goed in om problemen per definitie niet op te lossen, maar ze steeds groter te maken. Neem nou dat coronavirus dit jaar. Ja, het is een ergere griep dan de normale griep, dat klopt. Maar uit alle statistieken blijkt duidelijk dat er niet meer mensen aan overleden zijn dan in andere jaren aan de griep. Bovendien zijn heel erg veel doden geregistreerd als coronadoden, terwijl die mensen aan iets heel anders overleden zijn. Veel regeringen grijpen de door henzelf gecreëerde angst voor corona aan om de bevolking steeds strengere leefregels op te leggen, om ze werkelijk bezopen hoog te beboeten en nog een strafblad te geven ook, als ze zich er per ongeluk even niet aan houden. De regering is niet van plan onze rechten straks weer terug te geven en bovendien: wat ís straks? Ze bedenken iedere keer nieuwe scenario’s om de maatschappij te blijven platleggen, waardoor mensen financieel steeds verder in de knel raken. Dat is niet reëel!
Mensen die denken in feiten zijn meestal opener voor andere zienswijzen. Daar kun je immers van leren, niet? Zo groei je als mens. Maar mensen die denken in meningen worden gelijk boos als iemand anders denkt dan zij. Ze maken die ander uit voor van alles wat er niet om liegt, verbannen hele volksstammen van sociale media en indoctrineren onze kinderen op school met hun onwetenschappelijke en ook gewoon foute zienswijze over letterlijk alles. Als je als leerling het niet eens bent met je docent, krijg je heel vaak een onvoldoende en dat is zelfs op universiteiten het geval. Ik heb het zelf kunnen constateren vorig jaar, toen ik een studente hielp met haar studie. Ik zie hoogleraren die een column hebben ergens in een krant, die hun lezers dwingen het met hen eens te zijn en ik zie op de tv bijna niets anders dan mensen die de feitenvrije club als aapjes napraten – over de bekende thema’s van vandaag de dag zoals racisme, het coronavirus, het milieu, de boeren enzovoort.
Laten we ons verstand gaan gebruiken en niet zomaar allerlei dingen gaan roepen die niet waar zijn. Ik heb in de andere artikelen op mijn website al een heleboel actuele voorbeelden genoemd: het steunen van de Palestijnen, die de hele vrede in het Midden-Oosten in de weg staan, hetgeen net nog bewezen is doordat president Trump Israël, de VAE en nog een Arabisch land zover kregen vrede te sluiten. Vervolgens wordt dat vrede sluiten dan amper op de tv en in de media behandeld, omdat wíj hier een minister hebben voor Buitenlandse Zaken, die alleen de Palestijnen steunt en zij al vaak heeft laten zien geen tegenspraak te dulden. Daarnaast zijn de rechtszaken daar tegen Wilders, Clarice Gargards critici, Akwasi en minister Grapperhaus. Die verliepen volkomen ondemocratisch, maar met enorme druk op Twitter komt het OM in ieder geval een heel klein beetje mee de goede kant op. Laatst was er ook weer een demonstratie van de kant die achter de regering staat. Daar trad de ME niet op tegen dwarsliggers en bij de BLM-demonstraties ook niet, maar bij de demonstraties tegen de coronawet werden oude mensen met stokken geslagen en zag je agenten in burger uit politieauto’s springen en vervolgens ruziemaken met demonstranten, die de schuld kregen dat ze zogenaamd agressief waren geweest. Nee, er waren agressieve agenten. Vergeet ik nog het kapotmaken en bekladden van nationale monumenten en standbeelden door vermeende antiracisten, die eigenlijk racistischer zijn dan de ergste racist ooit geweest is.
Ik weet niet wat u daarvan vindt, maar ik vind dat erg! En dan heb ik het vandaag nog niet eens gehad over die inclusieve samenleving die deze mensen voorstaan. Het kapotmaken van alle culturele uitingen, het verzinnen van een derde geslacht terwijl dat gewoon niet bestaat, het legaliseren van pedofilie en wat wilde u nog meer?
